نجفی می شوم آخر به دعای مادر

آمدم بهر گدایی نجفم دیر شده

شاه لولاک کجایی؟ نجفم دیر شده

لذت بندگی و شوق عباداتم رفت

دست من نیست خدایی نجفم دیر شده

من مریض غم هجر نجفم ، بر این غم

برسانید دوایی، نجفم دیر شده

ما که هستیم زمانی که به ایوان نجف

می کند نوح گدایی، نجفم دیر شده

جان زهرا بده با گوشه نگاهی امشب

به من خسته بهایی، نجفم دیر شده

مرغ روحم همه شب گریه کنان می چرخد

دور ایوان طلایی، نجفم دیر شده

چند سالی به نجف کرده گدایی هرکس

که رسیده است به جایی، نجفم دیر شده

شب عید است بیا و تو بکن در حق 

من بیچاره دعایی، نجفم دیر شده

آخرش از طرف یار برای نجفم

می رسد راهنمایی، نجفم دیر شده

به روی چشم اگر بین مسیر نجفت

برسد درد و بلایی نجفم دیر شده

گره افتاده به کارم چه کنم آقا تا

گره از کار گشایی، نجفم دیر شده

نجفی می شوم آخر به دعای مادر

می رسم من به نوایی، نجفم دیر شده

آخر از این قفس تنگ رها می گردم

می رسد وقت رهایی، نجفم دیر شده

شاعر:

مهدی علی قاسمی