فدک ارث شماست مادرجان

فدک ارث شماست مادرجان

شاهدِ ما خداست مادرجان

خطبه ات شهر را بهم زده است

همه ی دهر را بهم زده است

دشمنت مانده ساکت و تسلیم

سندت را بگیر تا برویم

دل شده بی قرار لبخندت

خسته ای؟! تکیه کن به فرزندت

با تو باشد اگر حسن... عشق است

در کنارت قدم زدن عشق است

نیست راهی دگر به کاشانه

کوچه ای مانده تا درِ خانه

چقدر کوچه سرد و تاریک است

چقدر راه تنگ و باریک است

چقدر آسمان سیاه شده

کوچه مانند قتلگاه شده

مردکِ بی حیا چه می خواهد؟!

بین کوچه ز ما چه می خواهد؟!

دست من را رها نما مادر

پشت من باش و کن دعا مادر

اذن میدان بده جهاد کنم

ارض را خالی از فساد کنم

به دلت اضطراب راه مده

سندت را به رو سیاه مده

وای دستور صبر داده پدر

چه کنم در میان این معبر

کاش دستم به صبر بسته نبود

کاش مادر دلت شکسته نبود

سوختم ذره ذره در دل خود

کاش قدم بلندتر می شد

چه غباری! دو چشم من تار است

رد خون چیست روی دیوار است؟!

چه به روز دو چشمت آورده؟!

چشم هایت چرا ورم کرده

بر غریبی ما اماره شده

این قباله که پاره پاره شده

بند آمد دگر زبان حسن

پا شو از روی خاک، جان حسن

حسنت هست اگر کنیزی نیست

گوشوارت شکسته؟! چیزی نیست

چه کنم از زمین بلند شوی؟!

روی پایت دوباره بند شوی

بین این کوچه سخت جان دادم

چادر خاکی ات تکان دادم

هر قدم را به گریه بردارم

شرم از دیدن پدر دارم

مثل مردی که مملو از دردم

با چه رویی به خانه برگردم؟!

محمد جواد شیرازی