معرفی کانال

چه کرده بود مگر زهر با اباالهادیکه میزد از عطشش دست و پا اباالهادیمیان حجره، پر از درد بود و شد بی تابز بس که با جگر سوخته صدا زد آبهمین که تشنگی اش در حرم مضاعف شدتسلیِ دلش آوای خنده و دف شدکسی به خواندنِ ذکری، بر او نشد تسکینکسی نخواند کنارش دو آیه از یسبها و ارزش خورشید را ندانستندزدند و هلهله کردند تا توانستندشبیه او احدی هم بلا کشیده نشدوصیتش وسط هلهله شنیده نشددوا نداشت مصیبات بی شمار دلشنداشت خواهری اصلا شود قرار دلشهمین که ریخت زمین آب، داغش افزون شدچقدر حضرت ابن الرضا دلش خون شدغمش ستون سماوات را تکان می دادز بس که تشنه، شبیه حسین جان می داداسیرِ شانه ی چندین غلام شد بدنشکشان کشان به سوی پشت بام، رفت تنشچه آمده به سر پیکرش، زبانم لالمگر که خورده به تیزی، سرش زبانم لالسه روز مانده تنش روی بام اما بازنکرد نیزه و شمشیر سینه اش را بازکبوتران خراسان به محضرش رفتندبرای عرض ادب سوی پیکرش رفتندزدند جای جسارت، به سینه، سنگش راکه زیر و رو نکند آفتاب، رنگش راامان ز کرب و بلا و امان ز روز حسینامان از آن تن عریان و سینه سوز حسینچه داغ ها که نصیب عزیز زینب شدتن حسین، پر از رد نعل مرکب شدگواه این سخنم شخص حضرت زهراستفقط حسین در عالم مُقطع الاعضاست محمد جواد شیرازی بخوانید, ...ادامه مطلب